Św.Ojciec Pio z Pietrelciny OFMCap, właśc. Francesco Forgione, znany jako Święty Ojciec Pio. Jest on synem Grazio Mario Forgione (1860–1946) i Marii Giuseppy de NunzioForgione (1859–1929), urodził się 25 maja 1887 roku w Pietrelcinie. Pietrelcina była rolniczym miastem w południowych Włoszech w regionie Kampania. Na chrzcinach dano mu na imię Franciszek. Ojciec Pio wyznał, że w wieku 5 lat podjął decyzję o służbie Bożej. Już jako dziecko rozpoczął zadawać sobie pokutę. Raz został skarcony przez matkę za spanie na kamiennej podłodze z kamieniem zamiast poduszki pod głową. Pracował na roli do 10. roku życia. Mieszkańcy Pietrelciny byli bardzo religijni, religia miała duży wpływ na rodzinę Forgione. Członkowie rodziny codziennie uczęszczali na mszę świętą, każdego wieczoru odmawiali wspólnie różaniec i nie spożywali mięsa trzy razy w tygodniu na cześć Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel. W wieku dojrzewania ojciec Pio twierdził, że doświadczał niebiańskich wizji i ekstaz. W roku 1897, po tym jak ukończył trzecią klasę szkoły publicznej, jego wieś odwiedził młody kapucyński zakonnik, który prosił o datki na rzecz zakonu. Po spotkaniu z nim ojciec Pio rozeznał swoje powołanie i zaczął przygotowywać się do życia zakonnego. Odbywając prywatną naukę, zdobył wymagane wykształcenie. 6 stycznia 1903 roku, w wieku 15 lat, rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów w Morcone. Trzy lata później, 27 stycznia 1907 roku, złożył uroczyste śluby zakonne, otrzymał habit franciszkański i przyjął imię brata Pio, na cześć świętego Piusa V, patrona Pietrelciny. W roku 1910 w katedrze w Benewencie ojciec Pio został wyświęcony na kapłana przez arcybiskupa Paolo Schinosi. W czasie I wojny światowej Ojcu Pio została powierzona odpowiedzialność za cały klasztor w San GiovaniiRotondo. W tych czasach zaczęły się dziać cuda, dzięki którym Ojciec Pio był coraz bardziej znany, ponieważ otrzymał stygmaty. W San GiovaniiRotondo zakonnik został przewodnikiem duchowym prowadzącym wielu ludzi. Uważał ich za swoje córki i synów. Jako przewodnik duchowy wskazywał na pięć zasad wzrostu duchowego: cotygodniową spowiedź, codzienne przyjmowanie ,Komunii Świętej, duchowe czytanie, medytację i rachunek sumienia. Porównywał cotygodniową spowiedź do cotygodniowego sprzątania pokoju. Według dziennika ojca Augustyna da San Marco, jego kierownika duchowego, ojciec Pio, jako młody człowiek jak i przez całe pozostałe życie, cierpiał na wiele chorób. Na skutek choroby z dzieciństwa, ojciec Pio przez całe życie cierpiał na astmatyczne zapalenie oskrzeli. W latach sześćdziesiątych stan zdrowia ojca Pio zaczął się pogarszać. Pomimo to kontynuował on swoje dzieła duchowe. 21 września 1968 roku, dzień po 50 rocznicy otrzymania stygmatów, ojciec Pio czuł się bardzo zmęczony. Następnego dnia, 22 września, miał odprawiać mszę świętą. Czuł się jednak słaby i podczas celebrowania mszy świętej ojciec Pio wyglądał na bardzo wycieńczonego. Była to ostatnia msza święta celebrowana przez ojca Pio.Zm. 23 września 1968 w San Giovanii Rotondo o godz.2:30 w swojej celi. W roku 1990 ojciec Pio został ogłoszony Sługą Bożym. Było to pierwszym krokiem do kanonizacji. W 1999 roku, za radą Kongregacji Nauki Wiary, Jan Paweł II ogłosił ojca Pio błogosławionym.

Ojciec Pio jako współczesny samarytanin